Rozdział 4
Start: Jak uruchomić program

4.1 Uruchomienie symulatora

PIC

Rysunek 4.1: Gotowy do startu – Pozycja początkowa w Honolulu Intl., PHNL

FlightGear zawiera zintegrowany program uruchamiający (Launcher), dzięki któremu łatwiej uruchomisz symulator. W systemie Windows kliknij dwukrotnie pozycję FlightGear w menu Start lub ikonę na pulpicie. Alternatywnie, w każdym systemie, w wierszu poleceń, możesz wpisać:

fgfs --launcher

Program uruchamiający pozwala wybrać samolot, lokalizację początkową (możesz teraz rozpocząć nawet 10 mil od pasa startowego, we właściwym miejscu dla podejścia do lądowania lub nad określoną pomocą nawigacyjną!), porę dnia, włączyć lub wyłączyć TerraSync, rzeczywistą pogodę i wiele innych ustawień.

Kiedy po raz pierwszy otworzysz Launcher, zobaczysz okno dialogowe, w którym możesz ustawić zmienną FG_ROOT, jako ścieżkę do katalogu z danymi, zazwyczaj jest to:

C:\Program Files\FlightGear\data lub
C:\Program Files\FlightGear 2020.4.0\data

Następnie zobaczysz ekran jak na rys. 4.2.

PIC

Rysunek 4.2: Podsumowanie ustawień programu uruchamiającego – naciśnij Lećmy! aby zacząć

Launcher domyślnie rozpoczyna lot Cessną 172P na domyślnym lotnisku, które zależy od wersji FlightGeara. Wystarczy nacisnąć przycisk Lećmy!, aby uruchomić symulator. Alternatywnie, jeśli chcesz zmienić dowolne z ustawień początkowych, wybierz je z przycisków po lewej stronie.

PIC

Rysunek 4.3: Wybór statku powietrznego – wybieraj z szerokiej gamy statków powietrznych i pobieraj je automatycznie

Możesz zmienić swój statek powietrzny, przechodząc na zakładkę Statek powietrzny po lewej stronie okna. FlightGear jest domyślnie zainstalowany tylko z Cessną 172P i UFO. Aby latać innymi statkami powietrznymi, najprościej jest dodać domyślny hangar FlightGeara z setkami samolotów. Aby to zrobić, w zakładce Statek powietrzny kliknij przycisk Przeglądaj a następnie przycisk Dodaj domyślny hangar. Lista wypełni się mnóstwem statków powietrznych. Teraz możesz pobrać dowolny statek powietrzny, po prostu klikając przycisk Instaluj. Możesz także pobrać statki powietrzne z oficjalnej strony internetowej i prywatnych hangarów.

PIC

Rysunek 4.4: Pozycja początkowa – wybierz pozycję początkową na ziemi lub w powietrzu

Zakładka Lokalizacja pozwala na wybranie pozycji początkowej – może to być miejsce parkingowe na lotnisku, pas startowy, przy podejściu końcowym ILS lub względem VOR-a, FIX-a. Domyślnie wyświetlana jest aktualnie wybrana lokalizacja. Aby wybrać zupełnie inną lokalizację, kliknij przycisk Wstecz, w lewym górnym rogu, i w nowym widoku wprowadź nazwę miejsca na świecie, w którym chcesz się znaleźć.

FlightGear automatycznie pobierze właściwą scenerię (o ile w zakładce Ustawienia masz włączoną opcję Pobieraj automatycznie scenerię).

Zakładka Środowisko umożliwia wybranie pory dnia i modelowania pogody. Możesz skorzystać z aktualnych warunków pogodowych w świecie rzeczywistym lub wybrać konkretny scenariusz pogodowy, taki jak region wysokiego ciśnienia lub burza z piorunami.

Zakładka Ustawienia umożliwia wybór różnych ustawień symulacji, takich jak tryb wieloosobowy, automatyczne pobieranie scenerii i opcje graficzne. Opcje zaawansowane są dostępne z linku Pokaż więcej, przy każdej sekcji po prawej stronie.

Wreszcie, zakładka Dodatki pozwala wybrać różne hangary ze statkami powietrznymi do pobrania oraz dodać różne rozszerzenia.

Gdy jesteś zadowolony ze swoich ustawień, naciśnij przycisk Lećmy!, aby uruchomić symulator.

4.2 Uruchamianie z wiersza poleceń

W sekcji 4.1 przedstawiono jak uruchomić FlightGeara za pomocą Launchera. Alternatywnie możesz uruchomić FlightGeara z wiersza poleceń. Robiąc to, możesz przekazać opcje takie jak --fg-root i --fg-scenery lub ustawić odpowiednie zmienne środowiskowe o nazwach FG_ROOT i FG_SCENERY.

Zauważ, że takie ustawienia nie zawsze są konieczne (na przykład, jeśli sam skompilowałeś FlightGeara i przekazałeś -D FG_DATA_DIR:PATH=ścieżka do CMake, wtedy wskazana ścieżka jest domyślnym FG_ROOT dla Twojego pliku wykonywalnego fgfs). Jeśli jednak nie korzystasz z wbudowanego Launchera lub FlightGear nie może znaleźć swojego pakietu podstawowego, albo chcesz dodać katalogi dla niestandardowej scenerii, przekaż opcje --fg-root lub --fg-scenery, lub alternatywnie może być pomocne ustawienie zmiennych środowiskowych FG_ROOT lub FG_SCENERY.

Sposób ustawiania zmiennych środowiskowych w dużej mierze zależy od systemu operacyjnego i używanej powłoki, jeśli taka istnieje. Zajmiemy się takimi szczegółami dotyczącymi platformy po kilku ogólnych komentarzach na temat FG_ROOT i FG_SCENERY.

4.2.1 FG_ROOT

Wartością dla ustawienia FG_ROOT jest ścieżka do katalogu (folderu), w którym FlightGear szuka swoich podstawowych plików danych (np.: współdzielonych przez kilka statków powietrznych plików XML i Nasal, lokalizacji radiolatarni nawigacyjnych, częstotliwości radiowych dla lotnisk, shaderów w celu uzyskania efektów graficznych, plików tłumaczeń itp.).

Zawartość tego katalogu pochodzi bezpośrednio z repozytorium FGData1. Jeśli zainstalowałeś FlightGeara z dystrybucji binarnej w systemie Windows lub macOS, nazwa katalogu powinna brzmieć data. Może się również nazywać fgdata (zwykle po sklonowaniu repozytorium FGData), ale możliwe są inne nazwy, np. w Debianie pakiet flightgear-data-base jest dostarczany jako /usr/share/games/flightgear. Ten katalog zawiera pliki takie jak version, defaults.xml i keyboard.xml oraz podkatalogi, takie jak Aircraft, Input Nasal.

FlightGear, aby się uruchomić, absolutnie musi wiedzieć, gdzie znaleźć ten katalog. Użytkownicy Launchera są proszeni o wskazanie go z interfejsu graficznego, jeśli FlightGear nie potrafi znaleźć go automatycznie. Użytkownicy wiersza poleceń, o ile lokalizacja zapisana w czasie kompilacji nie wskazuje na odpowiedni katalog, muszą ustawić zmienną środowiskową FG_ROOT, albo przekazać opcję --fg-root, aby określić odpowiednią lokalizację (sprawdź, czy zawiera wyżej wymienione pliki i podkatalogi).

Jeśli skompilowałeś FlightGeara za pomocą skryptu download_and_compile.sh, podstawowe pliki danych znajdują się w install/flightgear/fgdata (względem katalogu, z którego uruchomiłeś skrypt), ale nie potrzebujesz używać opcji --fg-root ani ustawiać FG_ROOT – skrypt run_fgfs.sh stworzony przez download_and_compile.sh automatycznie, za ciebie, przekaże opcję --fg-root z odpowiednią wartością.

W większości języków powłoki UNIX-owej, $VAR można traktować jako „wartość zmiennej VAR”. W wyjaśnieniach i dokumentacji związanej z FlightGearem, często nieco rozszerzamy tę notację. Zazwyczaj $FG_ROOT należy rozumieć jako „Twoje ustawienie FG_ROOT, niezależnie od sposobu, w jaki FlightGear je uzyskuje: ze skryptu kompilacji, zmiennej środowiskowej FG_ROOT czy też z opcji --fg-root”.

Ten sam rodzaj niechlujnego sformułowania jest czasami stosowany w innych ustawieniach, takich jak FG_SCENERY, co oznacza „lista ścieżek scenerii FlightGeara jaka została skonfigurowana do użycia”, jednak może to być mylące. W rzeczywistości, lista ścieżek scenerii rozpatrywanych przez FlightGeara składa się z kilku elementów, w tym wartości przekazywanych do opcji --fg-scenery oraz wartości ze zmiennej środowiskowej FG_SCENERY, jeśli jest ustawiona, która jest uzyskiwana jako $FG_SCENERY w typowych powłokach UNIX!

4.2.2 FG_SCENERY

Sceneria prezentowana przez FlightGeara może być przechowywana w kilku folderach, a całość jest czasami określana jako „FG_SCENERY”. Jest to jednak nieprecyzyjne sformułowanie. FG_SCENERY jest w rzeczywistości nazwą zmiennej środowiskowej, która może być użyta (ale jest kilka innych sposobów), aby wskazać FlightGearowi niektóre foldery zawierające scenerię. FlightGear, podczas uruchamiania, może czytać scenerie z folderów wymienionych w $FG_SCENERY oraz folderów przypisanych do opcji --fg-scenery.

Najprostszym sposobem uzyskania scenerii we FlightGear, przy dobrym połączeniu z Internetem, jest TerraSync. Dzięki temu elementowi infrastruktury FlightGear, sceneria dla odpowiedniego obszaru jest pobierana podczas lotu. Sceneria TerraSync jest automatycznie aktualizowana, gdy ponownie lecisz w to samo miejsce. FlightGear może również używać folderów zawierających scenerię, która nie jest zarządzana przez TerraSync; w ten sposób używana jest „niestandardowa sceneria”.

Dla użytkowników Launchera, włączanie lub wyłączanie TerraSync odbywa się w zakładce Ustawienia, w sekcji Pobieranie. Stamtąd możesz włączyć lub wyłączyć automatyczne pobieranie scenerii i wybrać miejsce przechowywania plików wynikowych (mogą one z łatwością zająć kilka gigabajtów). Katalogi scenerii nie zarządzane przez TerraSync można ustawić w zakładce Dodatki, w sekcji Dodatkowe katalogi scenerii.

Dla osób, które uruchamiają FlightGeara z wiersza poleceń, TerraSync można włączyć lub wyłączyć za pomocą opcji --enable-terrasync i --disable-terrasync. Aby wybrać, gdzie TerraSync przechowuje pliki wynikowe, możesz użyć opcji --download-dir lub --terrasync-dir (jeśli obie opcje są ustawione, pierwszeństwo ma ta druga).

Jeśli uruchomisz FlightGeara z wiersza poleceń za pomocą prostego polecenia fgfs --enable-terrasync, sceneria zostanie pobrana do domyślnej lokalizacji:

Może to być dobry sposób na uruchomienie FlightGeara po raz pierwszy, jeśli z jakiegoś powodu nie chcesz korzystać z Launchera. Jeśli nie masz wystarczającej ilości miejsca w tej lokalizacji, po prostu określ inną, używając opcji --download-dir.

Katalogi scenerii, nie zarządzane przez TerraSync, można dodać za pomocą opcji wiersza poleceń --fg-scenery i zmiennej środowiskowej FG_SCENERY. Wartość podana zarówno do --fg-scenery jak i FG_SCENERY musi być listą katalogów, które będą przeszukiwane w kolejności w jakiej zostały podane, oddzielonych „:” w systemach Unix lub macOS oraz „;” w systemach Windows. Dla przykładu, następująca wartość może być używana w systemie Unix:

/home/joebloggs/my-fg-scenery:/home/joebloggs/.fgfs/TerraSync

lub pod Windows:

D:\MyScenery;C:\Users\joebloggs\FlightGear\Downloads\TerraSync

Jeśli chcesz używać zarówno scenerii zarządzanej przez TerraSync, jak i scenerii niestandardowej, ogólnie zaleca się podanie katalogu TerraSync jako ostatniego elementu, jak w powyższych przykładach. W ten sposób niestandardowa sceneria może zastąpić scenerię zarządzaną przez TerraSync. Właściwie, o ile nie jest to już wspomniane w $FG_SCENERY lub przez --fg-scenery, katalog TerraSync jest automatycznie dodawany do listy ścieżek scenerii używanych przez FlightGeara (na końcu używany jest $FG_ROOT/Scenery w przypadku, gdy ani FG_SCENERY ani --fg-scenery niczego nie określają).

4.2.3 Uruchamianie symulatora w systemie Windows

Otwórz konsolę (cmd.exe), następnie za pomocą komendy cd przejdź do katalogu, w którym znajduje się plik wykonywalny fgfs.exe, np.:

C:
cd \Program Files\FlightGear\bin

Następnie spróbuj po prostu uruchomić fgfs. Jeśli zwróci błąd, że nie może znaleźć „podstawowych plików danych”, musisz albo przekazać opcję --fg-root, albo ustawić zmienną środowiskową FG_ROOT:

fgfs " --fg-root=C:\Program Files\FlightGear\data"

(cudzysłowy są tu potrzebne ze względu na spację w nazwie katalogu) lub

SET FG_ROOT="C:\Program Files\FlightGear\data"
fgfs

Jeśli masz niestandardową scenerię, możesz również ustawić FG_SCENERY (por. sekcję 4.2.2). Typowa składnia dla wywoływania pliku wykonywalnego fgfs to:

fgfs --opcja1 --opcja2

gdzie dostępne opcje są opisane w sekcji 4.4. Oczywiście, aby za każdym razem nie wpisywać powyższych komend, możesz utworzyć plik wsadowy (.bat) za pomocą edytora tekstu (takiego jak Notatnik). Tam możesz wpisać wszystkie, powyższe komendy, po czym uruchamiać plik wsadowy. Aby uzyskać maksymalną wydajność, zaleca się zminimalizować okno konsoli podczas działania FlightGeara.

4.2.4 Uruchamianie symulatora w systemie Unix/Linux

Jest kilka przypadków do rozróżnienia: jeśli użyłeś skryptu download_and_compile.sh do skompilowania FlightGeara, po prostu uruchom wygenerowany skrypt run_fgfs.sh tak, jakby był plikiem fgfs, nadając mu dowolne opcje wiersza poleceń, wymienione w sekcji 4.4. Tylko w takim przypadku nie przekazuj --fg-root do run_fgfs.sh – jest to już obsługiwane w skrypcie.

Zakładamy teraz, że masz plik wykonywalny fgfs, który nie został uzyskany przez uruchomienie skryptu download_and_compile.sh. Jeśli sam skompilowałeś FlightGeara i przekazałeś -D FG_DATA_DIR:PATH=ścieżka do CMake, gdzie ścieżka wskazuje na FGData, wtedy Twój plik wykonywalny fgfs ma ten katalog jako domyślne ustawienie FG_ROOT, dlatego nie musisz przekazywać --fg-root, ani ustawiać zmiennej środowiskowej FG_ROOT. Możesz po prostu uruchomić plik wykonywalny fgfs i podać mu dowolne opcje wiersza poleceń wymienione w sekcja 4.4.

W przypadku, gdy plik wykonywalny fgfs pochodzi z Twojej dystrybucji Linuxa, rzeczy mogą, ale nie muszą, wyglądać tak, jak w poprzednim akapicie. Spróbuj po prostu uruchomić fgfs. Jeśli narzeka, że nie może znaleźć „podstawowych plików danych”, musisz albo przekazać opcję --fg-root, albo ustawić zmienną środowiskową FG_ROOT. Korzystanie z opcji wiersza poleceń odbywa się w następujący sposób:

fgfs --fg-root=/usr/share/games/flightgear

(zastąp /usr/share/games/flightgear ścieżką wskazującą na Twój katalog FGData – powyższa wartość wskazuje na miejsce w dystrybucji Debian). Podobnie jak w przypadku każdego polecenia powłoki, użyj podwójnych lub pojedynczych cudzysłowów, jeśli ścieżka zawiera spację.

Alternatywą dla opcji --fg-root jest ustawienie zmiennej środowiskowej FG_ROOT. W powłokach Bourne’a można to zrobić tak:

export FG_ROOT=/usr/share/games/flightgear

Natomiast w powłokach csh (od ang. C shell), użyj:

setenv FG_ROOT /usr/share/games/flightgear

Następnie po prostu uruchom fgfs. Jeśli masz niestandardową scenerię, możesz użyć tej samej techniki do ustawienia FG_SCENERY (por. sekcję 4.2.2). Po uporządkowaniu tych szczegółów, możesz uruchomić FlightGeara z dowolnymi opcjami wiersza poleceń, wymienionymi w sekcji 4.4:

fgfs --opcja1 --opcja2

4.2.5 Uruchamianie symulatora w systemie macOS

Symulator można również uruchomić z wiersza poleceń w systemie macOS. W tym celu otwórz Terminal.app (znajdujący się w /Applications/Utilities) i wpisz następujące polecenia:

cd /Applications/FlightGear.app/Contents/MacOS
./fgfs --opcja1 --opcja2

Zobacz sekcję 4.4, aby uzyskać szczegółowe informacje o dostępnych opcjach wiersza poleceń. Dopóki używasz gotowego pakietu binarnego, nie musisz ręcznie określać FG_ROOT.

4.3 Plik konfiguracyjny fgfsrc

Plik wykonywalny FlightGeara nazywa się fgfs (fgfs.exe w systemie Windows). Ten program akceptuje dużą liczbę opcji, które są wymienione w sekcji 4.4. Jedna z tych opcji, a mianowicie --launcher, została już przedstawiona w sekcji 4.1 i uruchamia Launcher – wbudowany program uruchamiający FlightGeara. Gdy ta opcja jest używana, rzadko trzeba ręcznie przekazywać inne opcje do fgfs, ponieważ większość ustawień można wykonać za pomocą tego wbudowanego programu uruchamiającego.

Możliwe jest również uruchomienie FlightGeara bez przechodzenia przez jego wbudowany program uruchamiający, tj. bez użycia opcji --launcher. Jest to szczególnie przydatne podczas testowania różnych rzeczy, które wymagają wielokrotnego restartowania FlightGeara w tych samych lub podobnych warunkach. Istnieją również zewnętrzne programy uruchamiające, które działają w ten sposób, wywołując plik wykonywalny fgfs z różnymi opcjami, z wyjątkiem --launcher.

Pozostała część tej sekcji zawiera pewne szczegóły i można je bezpiecznie pominąć, zwłaszcza jeśli jesteś początkujący we FlightGear i używasz tylko Launchera.

Kiedy FlightGear (czyli plik wykonywalny fgfs) jest uruchamiany bez opcji --launcher, wtedy próbuje odczytać opcje ze zdefiniowanego zestawu plików konfiguracyjnych przed przetworzeniem opcji przekazanych jako argumenty do fgfs. Te pliki konfiguracyjne to fgfsrc w lokalizacji opisanej w tabeli 4.1, a także .fgfsrc i .fgfsrc.⟨hostnamejak wyjaśniono w tabeli 4.2. Jeśli masz opcje, których bardzo często używasz, możesz utworzyć jeden z tych plików i umieścić tam opcje, każda w osobnej linii. Wtedy nie musisz już jawnie przekazywać ich do fgfs. Takie pliki można tworzyć za pomocą dowolnego edytora tekstu (Notatnik, Emacs, vi itp.). Jeśli nie wiesz, czy utworzyć plik fgfsrc, czy .fgfsrc, sugerujemy ten pierwszy: jego oczekiwana lokalizacja jest bardziej uporządkowana, a nazwa niezaczynająca się od kropki może ułatwić sprawę w niektórych sytuacjach.

System operacyjny

Gdzie szukać pliku fgfsrca

Windows

%APPDATA%\flightgear.org (zazwyczaj: C:\Users\nazwa-użytkownika\AppData\Roaming\flightgear.org od Vista i późniejszych, w przeciwnym razie C:\Documents and Settings\nazwa-użytkownika\Application Data\flightgear.org)

macOS

~/Library/Application Support/FlightGear

Unix/Linux

~/.fgfs

a Chyba że ustawiono FG_HOME, w którym to przypadku fgfsrc jest szukany w odpowiedniej lokalizacji. Jednak nie jest to zalecane, chyba że masz dobry powód.

Tabela 4.1: Lokalizacja pliku konfiguracyjnego fgfsrc

System operacyjny Gdzie szukać .fgfsrc i .fgfsrc.⟨hostname
Windows %USERPROFILE% (zazwyczaj: C:\Users\nazwa-użytkownika)
macOS $HOME (zazwyczaj: /Users/nazwa-użytkownika)
Unix/Linux $HOME (zazwyczaj: /home/nazwa-użytkownika)
Tabela 4.2: Lokalizacja plików konfiguracyjnych .fgfsrc i .fgfsrc.⟨hostname

Ponieważ kolejność opcji dla fgfs może mieć znaczenie, powiedzmy to nieco bardziej otwarcie. Jeśli przekazano --launcher, najpierw przetwarzane są pliki konfiguracyjne określone za pomocą opcji --config, a następnie inne opcje z wiersza poleceń. W przeciwnym razie opcje są przetwarzane w następującej kolejności:

Mogą istnieć wyjątki, ale zwykle opcje, które są przetwarzane później, zastępują te przetwarzane wcześniej.

Pliki fgfsrc, .fgfsrc, .fgfsrc.⟨hostnamei pliki inne niż XML ładowane za pomocą --config przestrzegają tych samych zasad składni: powinna być jedna opcja fgfs na linię. Linie zaczynające się od znaku # są traktowane jako komentarze, tj. są ignorowane. Każda opcja znaleziona poza wierszem komentarza jest traktowana tak, jakby została przekazana jako argument do pliku wykonywalnego fgfs.

4.4 Opcje wiersza poleceń

Poniżej znajduje się pełna lista opcji wiersza poleceń, dostępnych we FlightGear (tzn. opcje, które można przekazać programowi wykonywalnemu fgfs). Dla większej wygody, opcje których ciągle używasz, mogą być określone w pliku konfiguracyjnym, który jest automatycznie przetwarzany podczas uruchamiania programu FlightGear (patrz sekcja 4.3).

Podczas korzystania z wbudowanego Launchera, domyślne pliki konfiguracyjne (fgfsrc i podobne) nie są odczytywane przez FlightGeara, chyba że zostaną wyraźnie zażądane; jednak odpowiednie opcje można też wprowadzić w polu Dodatkowe ustawienia w zakładce Ustawienia w Launcherze.

4.4.1 Wartości dla opcji

Niektóre opcje nie wymagają podawania wartości, jak np. --help, ale są opcje, dla których należy podać wartość, jak dla --fg-root. Istnieją również opcje, dla których można opcjonalnie podać wartość, jak dla opcji --launcher. Wartość można oddzielić od opcji znakiem = lub spacją, np:

--fg-root=/path/to/fgdata
--fg-root /path/to/fgdata

W tym podręczniku zawsze używamy znaku =.

Opcje, które działają jak przełącznik włącz/wyłącz, przyjmują opcjonalne wartości jak 1, true, yes (włącz) lub 0, false, no (wyłącz). Jeśli dla takiej opcji nie podasz żadnej wartości, zadziała ona tak jakbyś podał do niej wartość true, 1 lub yes, tj. włączył ją, np.: --launcher włączy uruchamianie Launchera, co jest jednoznaczne z --launcher=yes.

Z drugiej strony, możesz przekazać wartość, która wyłączy opcję, np: --launcher=no, co spowoduje, że Launcher nie będzie uruchamiany.

Poza tym, większość takich opcji ma dwie dodatkowe wersje, które nie przyjmują wartości, ale zawierają przedrostek enable- i disable-, np.: --enable-launcher także uruchomi Launcher.

4.4.2 Opcje ogólne

4.4.3 Funkcjonalności

4.4.4 Dźwięk

4.4.5 Statek powietrzny

4.4.6 Model lotu

4.4.7 Początkowa pozycja i orientacja

4.4.8 Opcje środowiska

4.4.9 Opcje renderowania

4.4.10 Opcje wyświetlacza przeziernego (HUD)

4.4.11 Opcje systemów statku powietrznego

4.4.12 Opcje czasu

4.4.13 Opcje sieciowe

4.4.14 Opcje trasy/punktów na trasie

4.4.15 Opcje I/O

Te opcje zostały wprowadzone dla zaawansowanych użytkowników.

Szczegółowe opisy poniższych parametrów I/O można znaleźć w pliku README.IO, w katalogu Docs, tam gdzie FlightGear jest zinstalowany.

4.4.16 Opcje debugowania

Te opcje zostały wprowadzone dla zaawansowanych użytkowników.

4.5 Obsługa joysticka

Czy możesz sobie wyobrazić pilota w swojej Cessnie sterującego maszynę za pomocą samej klawiatury? Aby uzyskać właściwe uczucie lotu, potrzebujesz joysticka/wolantu i pedałów steru kierunku.

FlightGear ma zintegrowaną obsługę joysticków, czyli automatycznie wykrywa każdy dołączony joystick, wolant lub pedały. Po prostu podłącz joystick i uruchom symulator.

Możesz zobaczyć, jak FlightGear skonfigurował Twój joystick, wybierając z menu Plik Konfiguracja joysticka. To okno dialogowe pokazuje nazwę Twojego joysticka oraz ustawienia każdego z przycisków i osi sterujących. Możesz nacisnąć przycisk lub wychylić joystick, aby zobaczyć dokładnie, jakie sterowanie jest przypisane.

Jeśli masz pospolity joystick, istnieje duże prawdopodobieństwo, że ktoś już skonfigurował dla niego specyficzną konfigurację i po prostu możesz lecieć! Jeśli chcesz zmienić konfigurację konkretnego przycisku/osi, po prostu edytuj ją za pomocą okna dialogowego Konfiguracja joysticka.

Jeśli Twój joystick jest bardziej nietypowy, FlightGear domyślnie użyje do niego prostej konfiguracji. Aby zmienić konfigurację, po prostu użyj okna dialogowego Konfiguracja joysticka, aby przypisać właściwą akcję dla każdego przycisku lub osi. Konfiguracja zacznie działać natychmiast i zostanie zapisana, tak aby joystick był gotowy na Twoje kolejne loty.

1https://sourceforge.net/p/flightgear/fgdata/ci/next/tree/